Autorką "Pokoju" jest Emma Donoghue, urodzona 1969 roku w Dublinie. Posiada tytuł licencjata z języków angielskiego, oraz francuskiego. Pracę doktorancką obroni la na Uniwersytecie Cambridge. Jest autorką ksiązek z zakresu prozy współczesnej i historycznej.
O "Pokoju" czytałem wiele recenzji blogerów, rozpływającej się w tej lekturze. Ja już dawno wciągnąłem ją na swoją listę lektur obowiązkowych, w końcu udało się ją przeczytać. Sam mam problem, od czego zacząć. "Pokój" nie jest lekturą łatwą i przyjemną. Z pewnością nie wypoczniemy przy niej, ale tym bardziej warto po nią sięgnąć. Z pewnością zostanie na długo w pamięci.
"Pokój" to historia opowiedziana oczami małego chłopca, który rodzi się i spędza pierwsze lata w jednym pokoju. Łącznikiem ze światem zewnętrznym jest Stary Nick, który jest zarazem sprawcą ich uwięzienia. Ciekawość paroletniego dziecka prowadzi do stawiania kolejnych pytań, na które mama nie zawsze jest w stanie odpowiedzieć. Trudno powiedzieć dziecku, jak wygląda słońce, co się czuje gdy pada deszcz lub śnieg, kiedy dziecko nigdy tego nie doświadczyło. Swoje obserwacje czerpie wyłacznie z opowieści mamy oraz telewizora. Pewnego dnia mama postanawia wyrwać małego Jacka z tego piekła. Co zrobi? O tym w książce, która dla mnie jest jedną z lepszych, jakie ostatnio czytałem.
"Pokój" to książka o miłości matki do syna i życiu po drugiej stronie czegoś, co okazuje się dla niego czymś nowym, ale pytanie czy z całą pewnością dla niego korzystnym? Książką zaskakuje i jest świeża tematycznie. "Pokój" szokuje, ale jednocześnie można stwierdzić, że takowa historia mogła, albo może się wydarzyć. Serdecznie polecam tę powieść. Naprawdę warto po nią sięgnąć.
